بررسی یافته های سونوگرافیک سقط های منجر به کورتاژ در بیمارستان امام حسین (ع) شهر تهران طی سالهای ۱۳۸۳-۱۳۸۰

سابقه و هدف : حاملگی های منجر به سقط از موارد شایع مراجعات به کلینیک های زنان می باشد. سونوگرافی از ابزار تشخیصی سریع، کم هزینه و در دسترس، در جهت تشخیص موارد سقط و افتراق آن از سایر علل و تصمیم گیری در نوع درمان می باشد و بویژه لزوم به انجام کورتاژ و یا عدم نیاز به آن در موارد سقط کامل را تعیین می کند.   مواد و روشها: این بررسی به روش گذشته نگر و توصیفی روی 159 بیمار در بیمارستان امام حسین (ع) طی سالهای 1383-1380 انجام شده است. اطلاعات از روی پرونده ها بدست آمده و با روش نمونه گیری غیر تصادفی آسان بوده است.   یافته ها: سن متوسط بیماران (1/5 ±) 1/28 سال با بیشترین شیوع در سنین 30-20 سالگی بوده است. 69% موارد سقط کمتر از 12 هفته و 31% بین هفته های 20-12 بوده است. اکثر بیماران گراوید یک (7/37%) داشتند. شایعترین علامت لکه بینی بوده است. میانگین سن حاملگی (2/2 ±) 10 هفته می باشد. سقط ناقص بیشترین شیوع را دارا بود. 11 مورد مول هیدراتیفرم که یک مورد درسیر بیماری به کوریوکارسینوما تبدیل گردید. خونریزی ساب کوریون در 87% موارد در هفته های20-10 دیده شد. جنین زنده در 10 مورد دیده شد که وجود ضربان قلب نشان دهنده ادامه حاملگی تا 90% موارد می باشد.   بحث و نتیجه گیری: در این بررسی شایعترین گروه مربوط به موارد سقط ناکامل بود که گزارش سونوگرافی در انجام کورتاژ و بهبودی بیمار نقش بسزایی داشته است. بررسی مغایرت شیوع سنی مول هیداتیفرم با مطالعات قبلی و همچنین نقش و اهمیت خونریزی ساب کوریون در موارد منجر به سقط در مطالعات آینده پیشنهاد می گردد.